Historia DKF „EKRAN” w Rybniku


Dyskusyjny Klub Filmowy „Ekran” rozpoczął działalność  15 grudnia 1964 roku i do chwili obecnej jest nieodłączonym elementem rozwoju kultury w naszym mieście i regionie

Kilka dni wcześniej odbyło się uroczyste otwarcie działalności Teatru Ziemi Rybnickiej, który do tej pory jest siedzibą Klubu. W tym czasie Dom Kultury „Ryfamy” prowadził własne kino związkowe „Górnik”, w którym rozpoczął działalność DKF „Ekran”. Kino „Górnik” dwukrotnie otrzymało czołowe nagrody krajowe za swoją działalność, w tym za ciekawy repertuar i wysoką frekwencję. W Rybniku działały jeszcze do końca lat 90-tych kina w Domach Kultury KWK „Chwałowice”, KWK „Rymer”, KWK „Jankowice”, Huty „Silesia” oraz Kino Ślązak. W 1984 r. powstało Kino Premierowe w Teatrze w Rybniku. Po zakupieniu nowej aparatury projekcyjnej i dźwiękowej komfort oglądania podniósł się zdecydowanie. Kinomani poczuli się usatysfakcjonowani jakością obrazu, dźwięku i projekcji. Skorzystał na tym także DKF, który przeniósł się z kina „Górnik” do Teatru. Dziś na miejscu Kina Premierowego wypartego przez 2 multipleksy działa w Teatrze Kino „Seniora” i Mała Akademia Filmowa dla młodzieży szkół ponadpodstawowych miasta. Dla miłośników dobrego kina artystycznego szeroko są otwarte drzwi w Dyskusyjnym Klubie Filmowym „Ekran”, który jest jednym z najdłużej działających  Klubów w Polsce.



Rodowód rybnickiego DKF-u.


Był początek lat 60-tych. W wielkiej cenie była wtedy wyobraźnia. Wartości rodziły się na gruncie twardym i jałowym. Ludziom brak było autentyzmu w życiu społecznym i kulturze. Chciano na nowo żyć w kulturalnej spójni z Europą. Sięgano po tradycję, po historię, po nieznane zza kordonu. W tej atmosferze narodził się w Polsce ruch klubowy. Kluby filmowe stały się szansą dla zaspokojenia estetycznych pragnień.

Ruch klubów dyskusyjnych znalazł podatny grunt w wielu krajach. Potentatami były początkowo kluby w Indiach, Syrii, Japonii, wyższych uczelniach USA i Brazylii. Terminu „ruch klubowy” użyli po raz pierwszy Ricciotto Canudo i Germine Dulac w 1921 roku we Francji. Czołowymi animatorami tej formuły estetycznej byli m.in. Marcel Carne, Jean Deville, Jean Epstein, Andre Bazin i Jean Renoir, a także uznani malarze, poeci, krytycy sztuki. Pierwszym masowym ruchem stał się Klub Przyjaciół Spartakusa 1928 roku. Wtedy też powstała pierwsza Federacja, a w ślad za nią kluby we Francji, Anglii, Belgii, Australii, na Węgrzech, w Czechosłowacji i wreszcie w Polsce. W naszym kraju pierwszy DKF powstał 6 listopada 1955 roku z inicjatywy redakcji „Po prostu” i obecnej Filmoteki Narodowej. W powstałej w tymże roku Polskiej Federacji zasiadali: Leon Bukowiecki, Jan Budkiewicz, Ludwik Perski i Antoni Bohdziewicz – przewodniczący. Gwałtowny rozwój klubów w Polsce przypada na lata 50-te i 60-te. Osiągnięciem repertuarowym była wtedy tzw. „pula specjalna”, czyli zestaw tytułów dostępnych tylko dla DKF-ów. Statut Polskiej Federacji pozwalał także korzystać ze zbiorów zagranicznych ośrodków kultury, ambasad i konsulatów, co w obliczu szalejącej cenzury było nie bez znaczenia. Mówiło się wówczas, że to właśnie w Polsce prowadzona była najciekawsza formuła działalności repertuarowej, a Polska Federacja należy do czołówki światowej.

To wszystko było znane działaczom kulturalnym Domu Kultury „Ryfamy”. Z inicjatywy Wojciecha Bronowskiego – instruktora w tej placówce kultury  postanowili założyć klub filmowy. I tak powstał DKF „Ekran”. Pierwsza projekcja odbyła się dnia 15 grudnia 1964 roku w kinie „Górnik”. Wyświetlono film pt. „Symfonia Pastoralna”. Pierwszy Zarząd Klubu składał się z jego założycieli. Byli nimi: Wojciech Bronowski, filmowiec ze świetnego miejscowego Amatorskiego Klubu Filmowego Stanisław Grochla, Tadeusz Pintara (dyrektor DK „Ryfama”) i Czesław Gawlik (Instruktor placówki) oraz Stefan Wyciszczok i Czesław Magiera. Z czasem w Zarządzie Klubu w różnych okresach  pracowali : Piotr Sosna, Karol Kubica, Krystyna Pysz, Paweł Reclik, Józef Przybyła, Maria Kania, Janusz Szczot, Maria Wojtowicz, Andrzej Robak, Stanisław Głowacz, Roman Wilk, Piotr Sobik. Do roku 2017 przez 53 lata w Zarządzie Klubu pracował Wojciech Bronowski z czego na czele Zarządu stał przez 46 lat ( pełniąc funkcję  najdłużej spośród wszystkich klubów w kraju )  a ostanie 7 lat jako Wiceprezes.  Cieniem na dokonaniach Wojciecha Bronowskiego była jego aktywna współpraca ze Służbą Bezpieczeństwa PRL w latach 1985 – 1990.

Walne Zebranie członków klubu w roku 2010 powołało nowy skład Zarządu, który konstytuował się w składzie: Mariola Rak-Prezes, Wojciech Bronowski – Vice-prezes, Mieczysław Żabicki – Sekretarz, Kazimierz Grzonka – Skarbnik i Piotr Sobik – Członek zarządu. W tym momencie rozpoczął się zupełnie nowy rozdział  w działalności klubu. Głównym zadaniem nowego zarządu były starania o modernizację strony technicznej projekcji. Zwieńczeniem tych starań była w dniu 13.04.2015 r.  pierwsza projekcja na nowej generacji projektorze cyfrowym sfinansowanych przez władze miasta Rybnika.  Ta rewolucja techniczna oraz starania zarządu o nawiązanie współpracy z nowymi dystrybutorami filmowymi poskutkowały rozszerzeniem i uatrakcyjnieniem repertuaru klubu. Efektem tych starań był widoczny wzrost frekwencji na seansach klubowych.

Kolejnym znaczącym krokiem organizacyjnym było Walne Zebranie członków klubu w grudniu 2017 r. na którym przyjęto nowy Statut zarejestrowany w Sądzie Rejonowym w Gliwicach. Na tym Walnym Zebraniu  powołano nowy skład zarządu, który od tej daty pracował w następującym składzie:  Mariola Rak – Prezes ( w Zarządzie od 2010 roku ), Ireneusz Skupień -Wiceprezes (w Zarządzie od 2017 roku) , Mieczysław Żabicki – Sekretarz (w Zarządzie od 1973 roku) , Kazimierz Grzonka – Skarbnik (w Zarządzie od 1976 roku)  i Paulina Więckowska – członek (w Zarządzie od 2017 roku) . W dniu 12 czerwca 2023 r. odbyło kolejne Walne Zebranie członków klubu na którym powołano nowy Zarząd w składzie: Mariola Rak – Prezes  Ireneusz Skupień -Wiceprezes  , Kazimierz Grzonka – Skarbnik   i Paulina Więckowska – sekretarz . Po 50 – ciu latach zakończył pracę w zarządzie klubu Mieczysław Żabicki.

Członkami Komisji Rewizyjnej byli: Henryk Piasecki, Felicja Leśniak, Danuta Buchta, Bartosz Demczuk oraz Zygmunt Paszek a obecnie są: Krzysztof Piętka (przewodniczący) Ewa Paszek i  Joanna Zatorska


Działalność Klubu


W czasie swej działalności (w 2024 roku przypada Jubileusz 60-lecia Klubu co sytuuje go w pierwszej piątce najstarszych działających klubów w Polsce) na seansach klubowych wyświetlono około 3200 filmów reprezentujące kinematografie z ponad 70 krajów, a mianowicie:


EUROPA (38) - Polska, Francja, Włochy, Anglia, RFN i NRD, Niemcy, ZSRR i Rosja, CSRS, Czechy, Słowacja, Jugosławia, Serbia, Chorwacja, Bośnia i Hercegowina, Słowenia, Szwecja, Dania, Norwegia, Finlandia, Islandia, Hiszpania, Portugalia, Szkocja, Irlandia, Holandia, Belgia, Luksemburg, Szwajcaria, Austria, Bułgaria, Rumunia, Albania, Grecja, Turcja, Izrael, Ukraina


AMERYKA PŁD. I PŁN. (11) - USA, Kanada, Meksyk, Kuba, Peru, Chile, Brazylia, Argentyna, Boliwia, Kolumbia, Urugwaj


AZJA (10) - Japonia, Chiny, Tajwan, Hongkong, Indie, Korea Płd., Iran, Uzbekistan, Tajlandia, Nepal


AFRYKA (10) - Tunezja, Algieria, Wybrzeże Kości Słoniowej, Dahomej, Nigeria, Republika Poł. Afryki, Kuwejt, Senegal, Maroko, Czad


OCEANIA (2) - Australia, Nowa Zelandia


DKF-y  są zrzeszone w Polskiej Federacji Dyskusyjnych Klubów Filmowych w Warszawie, a ta jest członkiem Międzynarodowej Federacji Klubów Filmowych przy UNESCO. Polska Federacja od 1957  roku organizuje co roku w innym mieście Ogólnopolskie Seminaria Filmowe. Tylko dwom Klubom przyznano zorganizowanie tych imprez więcej niż 1 raz – naszemu Klubowi aż 4 razy! (rekord!). To święto kina artystycznego w Rybniku oceniano za każdym razem jako imprezę zrobioną perfekcyjnie, zwrócono uwagę na znakomitą organizację, na dokładność i punktualność, na świetną obsługę, salę i aparaturę.



Oto tematy i szczegóły czterech Seminariów ogólnopolskich PF DKF:


  1. 1)„Kino polskie – poszukiwania, problemy, osobliwości” (1984 r.).

Było wiele nieznanych lub zatrzymanych przez cenzurę tzw. tytułów „półkowych”. Prawdziwym ewenementem był pokaz „Robinsona Warszawskiego” Jerzego Zarzyckiego. Ten film będący przedmiotem szczególnej „troski” cenzury, wielokrotnie przerabiany, ukazał się na ekranach kin dopiero w roku 1950 jako „Miasto nieujarzmione”. Niby zagubioną kopię „Robinsona” udało się po raz pierwszy pokazać w Rybniku. Atmosfera była godna premiery Kieślowskiego czy Coppoli. Był też pierwszy publiczny pokaz materiałów  przerwanego w czasie kręcenia filmu Andrzeja Żuławskiego pt. „Na srebrnym globie”. W Rybniku zaistniało wtedy coś, co miało charakter autentycznego, prawdziwego kulturalnego wydarzenia. W sumie pokazano 23 filmy fabularnych i 19 krótkometrażowych. Gośćmi byli m.in. Andrzej Wajda, Kazimierz Kutz, Wojciech Marczewski, Jan Rybkowski, Janusz Majewski, Piotr Łazarkiewicz (reżyserzy), Adolf Forbert i Tadeusz Makarczyński (operatorzy), Konrad Eberhardt, Aleksander Ledóchowski, dr Jerzy Płażewski, Janusz Skwara, Andrzej Lipiński (krytycy) i inni.


  1. 1)„Kino Japonii” (1989 r.).

Na 19 tytułów otrzymanych z Fundacji Sztuki Filmowej w Tokio aż 17 było premierami europejskimi! Po raz pierwszy w Polsce wyświetlono 4 filmy Mistrza JASUJIRO OZU! Pisał potem Aleksander Ledóchowski: Czym Chopin dla kultury polskiej, tym Ozu dla japońskiej. Uważany jest za największego filmowca Azji, może nawet świata. Nie znać choć kilku filmów Ozu, to być kinowym analfabetą. Gośćmi Seminarium byli przedstawiciele Ambasad Japonii i Niemiec, Węgierskiego Instytutu Kultury, naukowcy Uniwersytetów z Francji i Hiszpanii, Klubów Filmowych Z Finlandii, CSRS, Niemiec oraz z wielu miast Polski.


  1. 1)„Wkład Polski i Polaków w kinematografię światową” (1995 r.).

Pokazaliśmy 20 filmów z polskimi akcentami z udziałem polskich twórców i aktorów wyprodukowane w Danii, Szwecji, Anglii, Francji, Holandii, Austrii, Grecji, Czech, Hiszpanii, Włoch i Niemiec. Gośćmi byli m.in. reżyserzy Stanisław Janicki i Jan Budkiewicz oraz krytycy filmowi: Władysław Banaszkiewicz, Grzegorz Pieńkowski, Andrzej Bątkiewicz, Jan T. Lewandowski, Leon Bukowiecki, Oskar Sobański, prof. Jerzy Toeplitz.




  1. 1)„Czas dokumentu” (2004 r.).

Wyświetlono 48 polskich filmów dokumentalnych krótko- i średnio-metrażowych. Reżyserami tych filmów byli m.in. Marcel Łoziński, Krzysztof Kieślowski, Wojciech Wiszniewski, Jerzy Bossak, Kazimierz Barabasz, Tomasz Zygadło, Jerzy Hoffman, Marek Piwowski, Marek Koterski, Piotr Szulkin, Maria Zmarz-Koczanowicz, Jakub Kolski, Andrzej Fidyk. Było też 7 filmów pełnometrażowych z Niemiec, Finlandii, Włoch na czele z „Pieskim światem – Mondo Cane” „Hitlerem – historią pewnej kariery” i „Wrzeszczącymi facetami”. Gośćmi byli m.in. Piotr Szczepański, Maciej Bławut, Maciej Adamek, Janusz Głowacki (reżyserzy), Artur Liebhart – szef Doc Festiwal w Warszawie, krytycy,oraz Sekretarz Generalny Polskiej Federacji DKF Aleksandra Myszak.


Tak nas oceniali goście seminariów:


Zygmunt Machwitz - Sekretarz Generalny Polskiej Federacji DKF - 1989


Zarząd Klubu niewątpliwie należy do grona działaczy wyróżniających się imponującym dorobkiem, doświadczeniem, fachowością i kompetencją. DKF Ekran - po wielkiej przygodzie z filmem polskim i japońskim – zaistniał w naszej świadomości jako miejsce znaczącego kontaktu ze sztuką, natłoku wrażeń artystycznych i spotkań interesujących, organizacyjnej precyzji i niezwykłej gościnności.


Andrzej Wajda - Honorowy Prezes Polskiej Federacji DKF - 1994


Dziękuję za listy i gościnę w Rybniku, którą wspominam z wielką przyjemnością. Miło zobaczyć, że wciąż działacie i nie straciliście serca do kina, niezależnie od różnych burz i naporów. Jesteście niezniszczalni.





Krzysztof Zanussi – Reżyser - 1984


DKF-y to wielka szansa polskiej kultury. Urok ich polega na tym między innymi, że sami siebie w nich wychowujemy, że bez przerwy przychodzą nowi ludzie.


Leon Bukowiecki – krytyk filmowy -1995


Bywałem w wielu miastach – wszędzie mam dobre i piękne wspomnienia, ale z Rybnikiem łączę szczególny sentyment. Dzięki DKF-owi pokochałem to ślicznie położone i pięknie stylowymi kamienicami zbudowane miasto, a także imponował mi olbrzymi i dominujący Teatr ale najważniejsza była życzliwość i serdeczność widzów połączona z głodem wiedzy.


Nasze boje o przetrwanie.


Po uzyskaniu statusu Stowarzyszenia, po przejściu z Kina „Górnik” do Teatru Ziemi Rybnickiej przeżyliśmy pierwszy kryzys. Było to w latach 80-tych. Zniknęła „pula specjalna” przeznaczona wyłącznie dla klubów, odbywała się reorganizacja instytucji filmowych, a to wszystko rzutowało na jakość repertuaru. Kryzys był poważny, ratowaliśmy się powtórkami, filmami archiwalnymi i cyklami tematycznymi. Powoli wyszliśmy na prostą.

Drugi kryzys miał miejsce w latach 1994-96. Zaczęło się od tego, że ambitny i różnorodny repertuar zaczął bywać solą w oku u prominentnych członków Zarządu Miasta. Podobnie jak kiedyś w epoce Edwarda Gierka (miał poważne zarzuty do Federacji) próbowano ingerować w repertuar, ale bez powodzenia. Wobec tego oświadczono nam, że DKF stał się konkurencją dla Kina Premierowego w Teatrze, że Klub preferuje kino komercyjne (???). A więc trzeba było się go pozbyć pod dowolnym pretekstem. Ówczesny Wiceprezydent Miasta orzekł wreszcie, że Teatr może spokojnie spełniać rolę DKF-u. No i Klub dostał wypowiedzenie od ówczesnej pani Dyrektor Teatru, bowiem także zwolniono z pracy Dyrektora Bronowskiego. Nie pomogły protesty widzów, prasy regionalnej i ogólnopolskiej, radia i telewizji, znanych autorytetów kultury, artystów i działaczy filmowych z kraju oraz Polskiej Federacji DKF. Klub przestałby istnieć w 1997 roku gdyby nie życzliwość szefów Kina „Apollo”. Dzięki nim Klub przetrwał i w tymże kinie pracował ponad 3 lata. Frekwencja spadła, ale najwierniejsi miłośnicy DKF-u pozostali z nami. W międzyczasie zmieniła się ekipa samorządowa w mieście, a w jakiś czas potem Dyrekcja Teatru. W 2001 roku Klub znowu mógł zaprosić swoich sympatyków do sali widowiskowej Rybnickiego Centrum Kultury (Teatru). Ale to nie wszystko. Ucieszył nas wtedy fakt, że Prezydent Rybnika, pan Adam Fudali wręczył Klubowi swoją doroczną nagrodę z okazji Dnia Działacza Kultury za upowszechnianie kultury filmowej wśród mieszkańców Miasta.


Historii ciąg dalszy….


W latach 70-, 80- i częściowo 90-tych organizowano sporo imprez towarzyszących. Było nas wtedy stać finansowo na prezentowanie kameralnych spektakli teatralnych i kabaretowych czy monodramów, recitali wokalnych i spotkań z artystami. Bywali m.in.: Jadwiga Barańska, Barbara Ludwiżanka, Małgorzata Braunek, Barbara Wrzesińska, Agnieszka Fatyga, Sława Przybylska, Wanda Warska, Kazimierz Brusikiewicz, Ignacy Gogolewski, Ryszarda Hanin, Henryk Talar, Marek Perepeczko, Witold Pyrkosz, Franciszek Trzeciak, Dorota Stalińska, Marek Walczewski, Kazimierz Wichniarz, Bogdan Łazuka, Jerzy Połomski, Jerzy Tarasewicz, Andrzej Kurylewicz, Cezary Owerkowicz, Beata Tyszkiewicz, Czesław Gawlik, Kazimierz Niedziela. Występowały kabarety Tadeusza Drozdy, Krzysztofa Daukszewicza, „Elita”, „Długi”, „60 minut na godzinę”, „Cmok” czy rybnicki „Osesek”. Przewinęło się wielu prelegentów i lektorów, że wymienię kilku: Janos Budai (Węgry), Oleg Dawtian i Igor Niewiakin (ZSRR), Leon Bukowiecki, Tadeusz Pacewicz, Grzegorz Pieńkowski, Jacek Szymański, Jan T. Lewandowski, Mirosław Utta, Leszek Korosadowicz, Andrzej Bątkiewicz, Wojciech Góra, Bogdan Moździerz, Mirosław Walas, Wojciech Bronowski - a obecnie -  Kazimierz Grzonka – absolwent socjologii UJ i Ireneusz Skupień – doktorant filmoznawstwa UJ. Dodać należy, że prelekcje odbywają się przed każdym filmem.

W DKF-ie gościli przedstawiciele Ambasad i Konsulatów z Japonii, Anglii, Francji, USA, Hiszpanii, RFN, Albanii, CSRS, Węgier, a także Naczelnego Zarządu Kinematografii przy Ministrze Kultury, Polskiej Federacji DKF, Filmoteki Narodowej, Urzędu Wojewódzkiego i Wojewódzkiego Ośrodka Kultury, rybnickiego Urzędu Miasta oraz przedstawiciele Klubów Filmowych z całej Polski.

Od września 2002 r. przez 4 lata prowadziliśmy zajęcia w Małej Akademii Filmowej wspólnie z Teatrem. Około 600 słuchaczy z rybnickich szkół średnich w ramach zajęć fakultatywnych brało udział w cyklicznych, 2-letnich zajęciach. Raz w miesiącu na 2 seansach wyświetlano wybitne tytuły kina niemego, współczesne fabuły i filmy dokumentalne z lat międzywojennych oraz wybitne dzieła z poszczególnych gatunków. Uzupełnieniem projekcji były stałe wykłady na temat historii i języka kina, które prowadzili krytycy filmowi i reżyserzy na czele ze Stanisławem Janickim, Jackiem Szymańskim i Grzegorzem Pieńkowskim. Obecnie zajęcia w Małej Akademii Filmowej prowadzi wyłącznie Teatr i Klub nie prowadzi tamże żadnej polityki repertuarowej. Do chwili obecnej DKF „Ekran”jest współorganizatorem konkursu „Wiedzy o filmie” organizowanym w I Liceum Ogólnokształcącym im. Powstańców Śląskich Rybniku oraz fundatorem nagród w postaci bezpłatnych wejściówek dla laureatów w/w konkursu, a Pani Prezes Mariola Rak uczestniczy w pracach jury. Od roku 2010 r. DKF „Ekran”jest  zaangażowany w organizację Rybnickich Dni Literatury, najstarszej imprezy literackiej w Polsce poprzez przygotowanie projekcji filmowych, które nawiązują do tematu „Literatura i film”. Oprócz powyższych działań Klub uczestniczy w projekcie organizowanym przez Zespół Ognisk Wychowawczych w Rybniku skierowanym do młodzieży ze środowisk patologicznych, którego celem jest trenowanie umiejętności społecznych oraz umożliwienie młodym ludziom kontaktu z tzw. "kulturą wyższą" poprzez udział w prelekcjach i seansach filmowych. Klub ufundował całoroczne karnety dla 10 wychowanków będący pod opieką Ognisk Wychowawczych, którzy wraz z psychologiem uczestniczą w projekcjach filmowych. Każdorazowy udział młodych ludzi, którzy narażeni są na wykluczenie społeczne to niezwykle ważny element socjoterapii, który uczy ich konstruktywnych form spędzania wolnego czasu oraz poszerza horyzonty intelektualne, społeczne i kulturalne. DKF „Ekran” na stałe zapisał się w historii działalności kulturalnej miasta Rybnika i całego regionu w podnoszeniu kultury filmowej mieszkańców.




Kilka mądrych myśli i laurek


Andre Bazin – francuski teoretyk sztuki filmowej


Kina trzeba się uczyć jak mowy.



Krzysztof Zanussi - Reżyser


Najbardziej wymagająca, najbardziej surowo oceniająca, a jednocześnie i najserdeczniejsza publiczność to widzowie DKF-ów.



Aleksandra Myszak – Sekretarz Generalny Polskiej Federacji DKF


Rybnicki „Ekran” to nasza wizytówka na szczeblu międzynarodowym.



Podsumowanie


Uzupełnieniem działalności klubowej były różne konkursy wiedzy o filmie, wybory najlepszego filmu roku czy Konfrontacji Filmowych, opracowanie ankiet socjologicznych przez Kazimierza Grzonkę - Wiceprezesa Klubu, absolwenta Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, co ułatwiło nam planowanie repertuaru i tworzenie cykli tematycznych oraz wpłynęło na formę i treść wygłaszanych prelekcji. Wyniki badań socjologicznych były również podstawą pracy dyplomowej mgr Iwony Wojciechowskiej na temat roli i znaczenia DKF-u EKRAN w życiu kulturalnym mieszkańców Rybnika.


Po likwidacji ogólnopolskich, nasze własne Konfrontacje Filmowe odbyły się w 2013 roku po raz dwudziesty. Znów miłośnicy kina artystycznego w dorocznej imprezie mogli zobaczyć wiele interesujących pozycji z kinematografii azjatyckiej, Ameryki Południowej, Australii oraz Europy ze szczególnym uwzględnieniem Skandynawii i Bałkanów. Przez 2 miesiące każdy dzień Konfrontacji poświęcony był jakiemuś tematowi, do którego dopasowuje się filmy. Na przykład „Odkrywanie świata”, „Meandry propagandy”, „Któż nie lubi czeskiego kina”, „Kino oniryczne, czyli życie jest snem”, „Bollywood”, „Apoteoza muzyki rozrywkowej” i inne. Analiza ekonomiczna tej imprezy wykazywała stały deficyt, który był pokrywany z dorocznej dotacji z PISF. Wycofanie się tej instytucji z dotowania klubów – w tym i naszego – zmusiło Zarząd do zwieszenia organizacji konfrontacji po 20-tej edycji.


Klub uzyskał następujące nagrody i wyróżnienia:

- Nagroda Polskiej Federacji Dyskusyjnych Klubów Filmowych w Warszawie im. Profesora  Antoniego Bohdziewicza, co było równoznaczne z przyznaniem Klubowi miana najlepszej placówki w kraju. Nagroda otrzymana 3-krotnie w latach: 1984, 1989 i 1995;

- Dyplom Honorowy Ministra Kultury i Sztuki w Warszawie;

- Dyplomy Wydziału Kultury Urzędu Wojewódzkiego w Katowicach;

- Nagrody i Dyplomy Urzędu Miasta Rybnika;

- Nagroda i Dyplom Centralnej Rady Związków Zawodowych w Warszawie;

- Nagrody i Dyplomy Zarządu Głównego Związku Zawodowego Górników w Katowicach;

  1. -Brązowy Medal „Gloria Artis” przyznany przez Prezydenta RP dla Wojciecha Bronowskiego

- Złoty Krzyż Zasługi dla Wojciecha Bronowskiego - przyznany 2-krotnie;

-Tytuły Zasłużonego Działacza Kultury przyznane Wojciechowi Bronowskiemu, Kazimierzowi Grzonce, Mieczysławowi Żabickiemu, Annie Marii Wojtowicz, Stanisławowi Głowaczowi;

- Tytuły Zasłużonego dla Rybnika – S. Głowacz, K. Grzonka, M. Żabicki, W. Bronowski. Dyplomy Polskiej Federacji DKF przyznano– K. Grzonka i DKF „Ekran”. 


Ewenementem w historii ruchu klubowego w Polsce jest „Archiwum” dostępne na stronie internetowej klubu. Obejmuje ono wszystkie projekcje od 15 grudnia 1964 r. i udostępnione jest na 4 różne sposoby: Daty ( chronologicznie od 1964 r. ), Filmy ( Tytuły filmów alfabetycznie), Produkcja (Kraj), Reżyserzy ( Alfabetycznie reżyserzy ). Autorem archiwum jest Mieczysław Żabicki – sekretarz Klubu, który je na bieżąco aktualizuje.


JAK OKREŚLIĆ ROLĘ DKF-ów?


DKF-y to zrzeszenia kinomanów, grupujące ludzi szczególnie interesujących się sztuką filmową, którzy oglądają filmy i dyskutują o nich, zapoznają się z teorią filmu. Są to „kluby dobrych filmów” – rodzaj kina, którego repertuar jest dobierany szczególnie starannie pod kątem uwzględnienia sztuki filmowej.

Wieloletnia działalność DKF „Ekran” udowadnia, że zapotrzebowanie na tzw. kulturę wyższą jest bardzo duże, co potwierdza zwiększająca się z roku na rok frekwencja na seansach filmowych. W Rybniku w ciągu ostatnich lat powstały dwa Multipleksy, które oferują często filmy mało wartościowe, płytkie intelektualnie, więc działalność DKF jest „kontrodpowiedzią” na te propozycje. Reasumując najważniejsze  rezultaty jakie do chwili obecnej udało się uzyskać i dalej chcemy kontynuować  to:

- upowszechnianie sztuki filmowej poprzez prezentowanie filmów o wysokich walorach artystycznych,

-  pozyskanie nowych grup widzów zainteresowanych wartościowym kinem takich jak młodzież szkół średnich,   studentów Rybnickiego Kampusu, a także emerytów

- nawiązywanie i rozszerzanie trwałej współpracy z instytucjami kultury, stowarzyszeniami

  (chcemy zaznaczyć, że od  2010 roku współpracujemy do nadal  z Teatrem Ziemi Rybnickiej w 

  czasie organizacji Rybnickich Dni Literatury),

-Klub uczestniczy w projekcie dla wychowanków domów dziecka, konkursach wiedzy o filmie organizowanych przez rybnickie szkoły oraz prasę fundując nagrody w postaci bezpłatnych wejściówek na projekcje filmowe.

Ważnym rezultatem jest reklama innych dziedzin sztuki jak: muzyka, teatr, malarstwo a także zacieśnienie więzów kulturalnych i społecznych pokazanie, że w kulturze nie ma barier oraz, że sfera kultury i sztuki a taką jest między innymi film to czynnik integracji społecznej, a kultura polska była i jest częścią kultury europejskiej oraz światowej.

Najważniejszym rezultatem naszej działalności jest jednak upowszechnianie sztuki filmowej i kinematografii, wzbogacenie oferty kulturalnej kierowanej do szerokiego grona odbiorców oraz zwiększanie dostępu społeczeństwa do dóbr kultury.



Opracowali:

Mariola Rak, Kazimierz Grzonka . Mieczysław Żabicki


Wrzesień 2023 r.

DKF Ekran Rybnik